Bandar!
Door: A&A
Blijf op de hoogte en volg Anne-Sophie en Aline
18 Oktober 2012 | Nepal, Kathmandu
Hoi! Leuk dat je weer leest :D
Hoe gaat het? Met je familie? En je koe? Heeft ie al een kalf gekregen? Het is een gunstige tijd om de koemelk te verkopen he.
Ja, je vraagt je natuurlijk af waar dit nou weer over gaat. Maaaar... laat dit nou het allerbelangrijkste zijn in het leven van alledag voor de doorsnee Nepalees. We zijn in een cultuur beland waarbij het draait om relaties. Die zijn we nu dus aan het opbouwen met mensen met en zonder tenen. Ja lach maar, maar dit is een verschijnsel van iedere dag; leprapatienten met soms twee, drie of geen tenen, misvormde handen en veel nare wonden. De leprapatient wordt verstoten, verbannen en gediscrimineerd. Met de sticker 'lepra' kom je nergens hier, hoe mooi, intelligent en knap ze ook zijn. Moeders met kinderen die verlaten zijn door hun echtgenoot/vader. Mannen die hele dagen nietsdoen omdat ze ze simpelweg niets mogen doen. We hebben nu vijf werkdagen erop zitten en zien steeds meer de consequenties van lepra; niet alleen lichamelijke maar juist ook sociale gevolgen.
Iedere dag leren we weer wat nieuws in het Nepalees en we merken dat ze het leuk vinden dat wij dit aan het leren zijn. We proberen natuurlijk vanalles uit wat resulteert in gesprekken die we totaal niet meer kunnen volgen. Het is sowieso lastig om wederzijdse verwachtingen duidelijk te krijgen. Zo dachten we thee te gaan drinken bij een Dai (collega verpleegkundige/broeder) die ons daarvoor had uitgenodigd. Terwijl we daar zaten onder het afdakje, vroeg Anne-Sophie zich af of er nou echt een onderbroek boven haar hoofd hing. Aline: ‘Ja, dat lijkt er wel op’. Muahaha.
((Terwijl we dit allemaal typen valt er ineens een klont rijst naar beneden. We zitten namelijk buiten voor het hotel op de trap. We kijken naar boven en zien daar onze beste vriend: meneer Aap (bandar) die zojuist van gebouw naar gebouw springt. . ))
Na de thee wilde Dai dat we bleven kijken hoe hij zijn koe ging melken. Prima, doen we, maar daarna gaan we naar huis. Dachten we. Maar mooi niet dus. Dai, en zijn familie waren het daar niet mee eens. Sterker nog: ze waren al aan het koken en gingen er vanuit dat wij natuurlijk mee aten. Daar bleef het ook niet bij… We konden gewoon niet meer naar huis. De reden daarvan was dat nieuwe gasten nieuwe goden meebrengen, zo geloven zij. Als we weg zouden gaan, zouden de goden hun ook verlaten, en dit is onrespectvol, zo legde dochterlief uit. Oke dan. Fine. Leuk :). Beeeetje ongemakkelijk ook wel, zoveel gastvrijheid zijn we glad niet gewend.. Stugge Hollanders dat we zijn. Na de heerlijke Daal Bhaat gingen we direct naar bed. Samen met Sunmaya (die dochter dus) sliepen we op een heerlijk hard bed. Wat eigenlijk net iets te krap was voor lange Nederlanders. Maar echt, zo gezellig!! Super lieve mensen, echt wat een dolleboel :)
Ma timilai maya Garchhu!!! (= we houden van je)
X
A&A
Hoe gaat het? Met je familie? En je koe? Heeft ie al een kalf gekregen? Het is een gunstige tijd om de koemelk te verkopen he.
Ja, je vraagt je natuurlijk af waar dit nou weer over gaat. Maaaar... laat dit nou het allerbelangrijkste zijn in het leven van alledag voor de doorsnee Nepalees. We zijn in een cultuur beland waarbij het draait om relaties. Die zijn we nu dus aan het opbouwen met mensen met en zonder tenen. Ja lach maar, maar dit is een verschijnsel van iedere dag; leprapatienten met soms twee, drie of geen tenen, misvormde handen en veel nare wonden. De leprapatient wordt verstoten, verbannen en gediscrimineerd. Met de sticker 'lepra' kom je nergens hier, hoe mooi, intelligent en knap ze ook zijn. Moeders met kinderen die verlaten zijn door hun echtgenoot/vader. Mannen die hele dagen nietsdoen omdat ze ze simpelweg niets mogen doen. We hebben nu vijf werkdagen erop zitten en zien steeds meer de consequenties van lepra; niet alleen lichamelijke maar juist ook sociale gevolgen.
Iedere dag leren we weer wat nieuws in het Nepalees en we merken dat ze het leuk vinden dat wij dit aan het leren zijn. We proberen natuurlijk vanalles uit wat resulteert in gesprekken die we totaal niet meer kunnen volgen. Het is sowieso lastig om wederzijdse verwachtingen duidelijk te krijgen. Zo dachten we thee te gaan drinken bij een Dai (collega verpleegkundige/broeder) die ons daarvoor had uitgenodigd. Terwijl we daar zaten onder het afdakje, vroeg Anne-Sophie zich af of er nou echt een onderbroek boven haar hoofd hing. Aline: ‘Ja, dat lijkt er wel op’. Muahaha.
((Terwijl we dit allemaal typen valt er ineens een klont rijst naar beneden. We zitten namelijk buiten voor het hotel op de trap. We kijken naar boven en zien daar onze beste vriend: meneer Aap (bandar) die zojuist van gebouw naar gebouw springt. . ))
Na de thee wilde Dai dat we bleven kijken hoe hij zijn koe ging melken. Prima, doen we, maar daarna gaan we naar huis. Dachten we. Maar mooi niet dus. Dai, en zijn familie waren het daar niet mee eens. Sterker nog: ze waren al aan het koken en gingen er vanuit dat wij natuurlijk mee aten. Daar bleef het ook niet bij… We konden gewoon niet meer naar huis. De reden daarvan was dat nieuwe gasten nieuwe goden meebrengen, zo geloven zij. Als we weg zouden gaan, zouden de goden hun ook verlaten, en dit is onrespectvol, zo legde dochterlief uit. Oke dan. Fine. Leuk :). Beeeetje ongemakkelijk ook wel, zoveel gastvrijheid zijn we glad niet gewend.. Stugge Hollanders dat we zijn. Na de heerlijke Daal Bhaat gingen we direct naar bed. Samen met Sunmaya (die dochter dus) sliepen we op een heerlijk hard bed. Wat eigenlijk net iets te krap was voor lange Nederlanders. Maar echt, zo gezellig!! Super lieve mensen, echt wat een dolleboel :)
Ma timilai maya Garchhu!!! (= we houden van je)
X
A&A
-
18 Oktober 2012 - 15:50
Ludinet:
Wat leuk om te lezen! Jullie gaan nog vanalles meemaken de komende tijd!
Helaas hebben wij geen koe, laat staan dat we koemelk verkopen ;-)
Groetjes van ons allemaal! -
18 Oktober 2012 - 15:50
Ludinet:
Wat leuk om te lezen! Jullie gaan nog vanalles meemaken de komende tijd!
Helaas hebben wij geen koe, laat staan dat we koemelk verkopen ;-)
Groetjes van ons allemaal! -
18 Oktober 2012 - 16:08
Sharon:
Haha, echt geweldig om te lezen =) Apen zelfs, zo een andere wereld! Geniet =) -
18 Oktober 2012 - 19:08
Mirjam & Wendy :
Hey!!
Leuk om weer te lezen! :)
Hebben jullie trouwens ook klasgenootjes in Malawi zitten? Weten jullie of zij ook een site bijhouden?? Zou ik ook graag lezen :)
Nog heel veel plezier en geniet er van!
Groetjes, Mirjam -
18 Oktober 2012 - 22:29
Emma:
Heeee :) wat n heerlijk verhaal om te lezen! Blijf genieten :)!!! Liefs -
22 Oktober 2012 - 12:50
Wendy Moes (LEPRAzending):
Hallo Anne-Sophie en Aline,
wat leuk om jullie verslagen te lezen! Ik ben blij dat jullie de eerste dagen goed zijn doorgekomen en zo te zien zijn jullie fexibel, open en nieuwsgierig genoeg om om te gaan met overwachte situaties en andere omstandigheden. Hou dat vol! Jullie schrijven al dat jullie inmiddels kennis hebben gemaakt met wat lepra met de patiënten doet, vooral op sociaal gebied. Dat kan heel confronterend zijn en het zal som best hard aankomen. Ik hoop dat jullie daarmee zullen kunnen omgaan en dat jullie je ook hierin gedragen mogen weten. Veel succes en ik hoop jullie voor deze mensen ook echt een verschil zullen kunnen uitmaken. Geniet van de ervaringen en veel plezier gewenst. Maar dat zal naar wat ik lees vast wel lukken!
Hartelijke groet,
Wendy Moes (LEPRAzending) -
22 Oktober 2012 - 19:30
Johan H.:
Leuk om te lezen. Toffe tijd daar! -
24 Oktober 2012 - 20:09
Corina:
Ha! Wat een verhalen zeg..! Erg leuk om jullie belevenissen te volgen en foto's te zien. Af en toe laat ik opa en oma meekijken, vinden ze geweldig. Ze hebben het nogal eens over je... :-)
Succes met alles en pas goed op jezelf...
Liefs, Corina -
24 Oktober 2012 - 20:09
Corina:
Ha! Wat een verhalen zeg..! Erg leuk om jullie belevenissen te volgen en foto's te zien. Af en toe laat ik opa en oma meekijken, vinden ze geweldig. Ze hebben het nogal eens over je... :-)
Succes met alles en pas goed op jezelf...
Liefs, Corina -
25 Oktober 2012 - 11:37
Iris:
Echt super leuk om te lezen meiden! Bijzondere momenten al! Hoop snel te skypen!
Liefs, Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
